Adı bilinmez bu alem zor, çok zor günler geçiriyormuş. Bu alemin insanları onlara verilen bereketi öylesine har vurup harman savurmuşlar ki sonunda ne üretecek temiz toprakları, ne içecek suları ne de soluyacak havaları kalmamış.

Bu alemde bir bilge kişi yaşarmış. Bu bilge tüm yaşananların farkında, yaşadığı alemin sonunun gelişine aldırmadan elindeki tohumları toprağa saçıyor, saçarken de dua edermişçesine “Kurda, Kuşa, Aşa!” diyormuş.

“KURDA, KUŞA, AŞA”

“KURDA, KUŞA, AŞA”

Bilge son tohumları da toprağa saçtıktan sonra, bitirip yaşam döngüsünü tıpkı bir tohum gibi kendi de karışmış toprağa…

Bilinmez, zaman sihirlidir. Aradan ne kadar vakit geçti kim bilir?

Derken bir hayal kuşu süzülerek gelmiş bulutların arasından. Öyle büyük bir kuşmuş ki bu hayal kuşu, kanatlarını açtığı zaman güneşi gölgeler ve her şeyi karanlıkta bırakırmış. Hayal kuşu uzunca bir süre kanat çırpıp artık hiçbir canlının olmadığı alemin tam ortasına konuvermiş. Gagasıyla önce toprağı eşelemiş ve bilgenin toprağa saçtığı son tohumların arasından “kuşa” diyerek attıklarını tek tek bulup yemiş.

Bilinmez zaman sihirlidir. Aradan ne kadar vakit geçti kim bilir?

Hayal kuşu uçmuş, uçmuş, uçmuş… Ve adını dünya koyduğumuz yeri bulmuş. Dünyamızın üstünden uçarken “kuşa” diye saçılan diğer alemde yediği, sindirdiği ve sindiremediği bütün tohumları toprağa bırakıvermiş.

Hayal kuşunun bıraktığı tohumlar toprağın bilgeliğinde kendi ekseni etrafında dönmeye başlamış. Döndükçe oluşan kütlede hava, su ve karalar meydana gelmiş. Derken hayal kuşunun bıraktığı tohumlar çimlenmeye başlamış. Çünkü tohumlar öyle sihirlidir ki, eninde sonunda çimlenirler…

Çimlenen tohumların ardından dünyamızda yaşam başlamış. Ağaçlar, çiçekler, kuşlar, böcekler, kurtlar, kuzular, nehirler, göller, okyanuslar, sebzeler, meyveler çimlenen tohumlara eşlik etmiş…

Peki, ya insan?

Meğer bizim görkemli hayal kuşu gösterdiği onca özene rağmen yanlışlıkla bilge kişinin “aşa” diyerek attığı tohumlardan birini de yemiş. Ve o tohumu da beraberinde dünyaya getirip diğer tohumlarla birlikte toprağa bırakıvermiş. Böylece yaşam yeni bir alemde insan ile birlikte yeniden can bulmuş.

Bilinmez zaman sihirlidir. Aradan ne kadar vakit geçti kimbilir?

Zaman yavaş yavaş yada hızlı hızlı akıp gitmiş… Dünyamız zamanın ritmiyle sonunda bugünkü haline dönüşüvermiş.

Her şey bir tohumla başlayabilir. Tohumlar dünü, bugünü ve geleceği değiştirebilir. Ve hatta her bir fikir gelecekteki yaşamı değiştirebilen sihirli tohumların ta kendisidir.

Derler ki, yaşamın devam etmesi için iki yol vardır gidilecek: Sağlıklı tohumları saklayan, eken, biçen dağıtan o bilge ve tecrübeli kişi olmak veya tüm bunları yapanlara saygı gösteren, destekleyen, koruyan ve faydalanan tarafta yer almak. Bu ikisi dışında herhangi bir rol edinmeye çalışmak insanların var olduğu bir geleceği bizden uzaklaştırır.

Atacağınız tohum, serpeceğiniz fikir, yapacağınız destek, attığınız yerde mi kalacak, yoksa yaşamın dönüşümü içinde sonsuzluğa doğru uzayan bereketli hasatlara mı dönüşecek? Böyle bakmaya başladığınızda, dünyayı kurtarmaya, iyileşme haplarına ya da sihirli değneklere ihtiyacınız kalmayabilir. Milyonlarca yıldan bu yana olageldiği gibi yaşam, geleceğin tohumlarıyla can bulmaya devam edebilir.

Kurda Kuşa Aşa… Ve Buğday Derneği’ne. Gelin, geleceğin tohumlarını hep birlikte ekelim, yeşertelim, çoğaltalım.