Merhaba ben Parsifal, bazıları bana Parsi der. Doğma büyüme Çamtepe’liyim. Başlarda üç kardeşim vardı. Zamanla ikisi sizlere ömür oldu, diğer kalan da vahşi bir kedi haline geldi. Ben ise, çoğunlukla burada tek başıma bulunurum. Ama ara sıra çok kalabalık olduğu olur buranın. Bazen de ansızın yoldan geçen birileri uğrar. Bir gün olmazsa bir diğer gün mutlaka birileri uğruyor. Bana mama bırakıyor.
Günlerim binanın içinde, yastıkların üzerinde, mutfakta, korulukta geçiyor. Bazen uzun yürüyüşlere çıkıyorum ama sonra geri dönüyorum. Çamtepe’nin avlusunu seyrediyorum. Düşünüyorum bazen, ne kalabalıktı bir vakitler burası. Çamtepe 10 yaşında. Dediklerine göre insanlar birbirlerinden uzak duruyorlarmış. Üzüldüm doğrusu. Biz kediler sarılmayız. Ama insan sarılmaya muhtaç gördüğüm kadarıyla. Geçen sene Yaşam Okulu ne kalabalıktı. Doğa, örüntüler, kenar etkisi, entropi… önemli şeyler bunlar. Yaşam Okulu’ndan kulak dolgunluğu benimkisi. Keşke insanlar bilse bunları. Çocuklardan kalan oyuncaklarla kendimi oyalıyorum ben de bu sıralar. Buralar hep çadırlıktı. Üstlerine çıkar, çadırcıları taciz ederdim. Mıntıkayı dolaşıyorum her gün. Asayiş berkemal. Aslında iş yapan herkese bir sararım ben. Zevk işte. İnsanlar ve ben. Beni severler. Benimle fotoğraf çektirmeyi de. Birlikte uyumak gibisi yok. Bir süredir yalnızım. Ara sıra başka kediler gelir ziyaretime. Mesafeye uyarız, ama biz kediler hep mesafeliyiz zaten. İnsanlar da uğruyor. Mürver diktiler bir tane. Her gün ona bir kova su döküyorlar. Bir kahve içiyorlar, bana mama veriyorlar, günlük yazıyorlar, kütüphaneyi karıştırıyorlar, gidiyorlar. (Bi tanesi sürekli süpürüyor geldiğinde.) Yalnızım. Ama ben özgür, kendini bilen ve tek başına bir kediyim. Bazen kalabalık geliyorlar. Yiyip, içiyorlar. Gülüp eğleniyorlar. Adına muhabbet dedikleri bir şey yapıyorlar. Sonra birden herkes arabasına binip gidiyor. Ve ben yine yalnız kalıyorum. Geçtiğimiz 8 yıl boyunca her yıl gelen kırlangıçları sonunda kaçırdım. Çamtepe benim yuvam. Dağda su bitmiş. Çünkü zamanında kar yağmamış. Çünkü iklim değişikliği. Çünkü bu insan canlısı hiç kıymet bilmedi. Biraz daha mama?
